آمارها نشان می‌دهد که از هر یکصد مرگ یک مورد منجر به مرگ مغزی میشود و بالغ بر ۵۰ درصد از مرگ مغزی ها به علت حوادث ترافیکی و عمدتا در میان قشر جوان و میانسال و به دلیل سهل انگاری در حین رانندگی روی میدهد، متاسفانه کمبود فرهنگ اهدای عضو در کشور به جایی رسیده که هم اکنون هزاران بیمار در لیست های طولانی انتظار برای دریافت عضو و نجات جانشان در تختهای بیمارستان به سر میبرند و چه بسا بسیاری نیز به علت همین موضوع، متاسفانه جان خود را از دست میدهند.

 

 در حالیکه با اهدای عضو هر بیمار مرگ مغزی که البته حادثه ای غمناک برای خانواده وی است ، نجات زندگی چندین بیمار نیازمند به دریافت عضو میتواند زندگی تازه ای به چندین نفر ببخشد ولی این درحالی است که طبق آمارهای سازمان بهداشت جهانی، میزان اهدا عضو از بیمار مرگ مغزی در سایر کشورهای جهان ۳۴ نفر به ازای یک نفر است، در حالیکه این آمار در کشورمان تنها ۱.۷ در میلیون است ، در یکی از جراید به صراحت ذکر شده که سالانه ۸۰۰ مورد اهدای عضو از بیماران مرگ مغزی در کشور انجام می شود اما آمارهای غیر رسمی از ۱۲ هزار مورد مرگ بیمار مرگ مغزی خبر می دهد که در بسیاری از موارد این مرگ مغزی ها ثبت نمی شود اما شاید یکی از مهمترین علتهای آن، تعداد محدود چنین خانواده هایی باشند که به جای خاکسپاری بیمار مرگ مغزیشان با همه اعضایش ، ترجیح داده اند تا این اعضا جان چند نفر را نجات دهند تا  دوباره به زندگی بازگردند.

 

سید مسعود نبوی ، متخصص مغز و اعصاب و عضو هیئت مدیره انجمن متخصصین مغز و اعصاب کشور ، با اشاره ای کوتاه به جریان نحوه ثبت مرگ مغزی در همه بیماران مرگ مغزی در این خصوص گفت: در صورتی که تمامی فعالیت های مغز همچون جریان گردش خون در مغز، قابلیت تنفس خود بخودی بیمار، همه فعالیت های مربوط به قشر و ساقه مغز و کمای عمیق مغز و نیز رویت خط صاف در نوار مغزی بیمار اتفاق بیافتد، تشخیص اولیه مرگ مغزی به وی داده میشود و پس از گذشت ۲۴ ساعت و انجام آزمایشهای تشخیصی مجدد از بیمار و انجام دوباره نوار مغزی و مشاهده دوباره تمام شواهد اثبات کننده به متوقف شدن فعالیتهای مغز توسط تیم پزشکی ویژه، تشخیص قطعی مرگ مغزی بیمار داده و گواهی آن صادر میشود، اما متاسفانه اغلب مرگ مغزی ها در کشور در سنین جوانی تا میانسالی و بیشتر به علت حوادث ترومایی اتفاق می افتد و در چنین مرگ مغزی های، همه اعضای سالم بیمار همچنان سالم و زنده هستند و واقعا نی توان با پیوند این اعضا به سایر بیماران، زندگی آنها را نجات داده و خطر مرگ را از آنها دور کرد ولی در بیشتر موارد شاید به علت کم اطلاعی و یا عدم آگاهی خانواده بیماران مرگ مغزی این مهم انجام نمیگیرد در حالیکه بیشتر خانواده ها با تصورات مختلف فکر میکنند که شاید با این کار بیمارشان عذاب بکشد و یا معتقدند که باید بیمارشان سالم و دست نخورده پا به دنیای دیگر گذارد اما درحالیکه شاید واقعا ندانند که همین اعضای سالم بیمار مرگ مغزیشان میتوانند در بدن نیازمندان به این اعضا سالم و مداوم تا سالها زنده بمانند و زندگی نو به خانواده های دیگر ببخشند و به همین علت اهدا عضو به عنوان مقوله ای جدی و کاری خداپسندانه و بهای نجات جان چندین نفر و یا حتی چندین خانواده از سوی متولیان نظام سلامت کشورمان و از طریق فرهنگسازی بیشتر پیگیری شود که البته نمونه بارز آن نیز پرکردن فرم اهدای اعضا و دریافت کارت ویژه اهدای عضو توسط وزیر وقت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشورمان است .

 

 بالغ بر ۵۰ هزار بیمار نیازمند به دریافت عضو در کشور

 

موضوع صف های طولانی نیازمندان به دریافت عضو تا جایی پیش رفته است که در ۱۸ اسفند ماه سال گذشته ، وزارت بهداشت از وجود ۲۰ هزار بیمار نیازمند به دریافت کلیه در کشور خبر داد و این درحالی است که طبق آخرین آمار های بدست آماده بالغ بر چند هزار نفر در کشور از بیماریهای پیشرفته کبدی از جمله هپاتیت و التهاب شدید کبد رنج میبرند و به طور جدی نیازمند دریافت کبد هستند و البته این آمارهای تنها بخش بسیار جزئی از تعداد نیازمندان به دریافت عضو است ، در حالیه به علت تغییر الگوی زندگی و رشد صعودی آمار مبتلایان به دیابت ، سرطان و بیماریهای پیشرفته معده ، آمار تکان دهنده سرطان و بیماریهای حاد و مزمن ریوی ، همه روزه به لیست نیازمندان دریافت عضو اضافه شده که این آمارها تنها با یک حساب جزئی به بیش از ۵۰ هزار مورد و یا حتی بسیار بیشتر از این رقم می رسد و اگر تعداد بیماران قلبی نیازمند به پیوند قلب، بیماران نیازمند به پیوند قرنیه و لیست بلند بالایی از نیازمندان به پیوند صورت را نیز به این آمار اضافه شود شاید میزان نیاز به پیوند اعضا در کشورمان به بالغ بر یک میلیون نفر و حتی بیشتر نیز برسد//